Έχω τέσσερα παιδιά. Και τα τέσσερα παιδιά μου είναι αγόρια!
Τα αγόρια μου είναι πολύ κοντά σε ηλικία. Ο πρώτος μου είναι 2 χρόνια μεγαλύτερος από τον δεύτερο και αυτός μόλις οχτώ μήνες μεγαλύτερος από τα δίδυμα μου (γεννήθηκε πρόωρα).
Πώς είναι να έχεις τέσσερα παιδιά
Το να έχω τέσσερα παιδιά για μένα είναι εντελώς διαφορετικό από κάποια άλλη οικογένεια με τέσσερα παιδιά γιατί όλοι οι άνθρωποι είμαστε διαφορετικοί. Επιπλέον, οι καταστάσεις είναι διαφορετικές, τα αγόρια και τα κορίτσια είναι διαφορετικά. Ένας από τους γιους μου είναι αυτιστικός με ΔΕΠΥ (Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας) και SPD (Διαταραχή Αισθητηριακής Επεξεργασίας) κάτι που αλλάζει επίσης πολλά πράγματα.
Αυτήν τη στιγμή, τα αγόρια μου είναι 14, 12, 11 και 11 ετών. Τα πράγματα είναι πιο εύκολα τώρα από ό,τι ήταν κάποτε όταν είχα τέσσερα κάτω των τεσσάρων. Για να μην τα πολυλογώ, τέσσερις ταραξίες κάτω των τεσσάρων. Τα αγόρια μου ήρθαν όλα σε αυτόν τον κόσμο πρόωρα. Το καθένα με τρομοκρατούσε περισσότερο από το άλλο. Και παρόλο που μπορεί να ακούγεται κλισέ, είμαι ευλογημένη για κάθε έναν τους.
Ένας διαφορετικός τύπος μητέρας
Ησυχία; Δεν ξέρω καν τι είναι αυτό πια. Το να έχεις τέσσερα αγόρια είναι μια πολύ «θορυβώδης» εμπειρία. Τα παιδιά μου είναι για μένα τα πάντα σε αυτόν τον κόσμο. Με κάνουν καλύτερη ακόμα και στις άτακτες τους στιγμές.
Τους πειθαρχώ προσπαθώντας να μην είμαι υπερβολική. Ξέρω πότε πρέπει να κάνω ένα βήμα πίσω, ξέρω πότε πρέπει να κρατήσω απόσταση. Εξακολουθώ να το χάνω μερικές φορές, αλλά αυτά τα τέσσερα αγόρια μου έχουν διδάξει ένα διαφορετικό είδος υπομονής. Νομίζω πως περνά σε επίπεδα που οι περισσότεροι άνθρωποι δεν μπορούν να φανταστούν. Το ξέρω γιατί με ρωτούν συχνά πώς παραμένω τόσο ήρεμη όλη την ώρα.
Η αλήθεια είναι…
Μιλώντας ανοικτά, δεν ήθελα ποτέ να κάνω παιδιά. Είναι τόσο τρελό τώρα που το σκέφτομαι, αλλά πραγματικά δεν ήθελα παιδιά. Δεν πίστευα ότι μπορούσα να το κάνω. Να μεγαλώσω άλλον άνθρωπο; Δεν πίστευα ότι είχα την μητρότητα μέσα μου.
Μετά τη γέννηση του πρώτου μου γιου, ήμουν πολύ άρρωστη. Παραλίγο να πεθάνω στη γέννα. Ωστόσο, καθώς βρισκόμουν εκεί στη ΜΕΘ, είχα συνειδητοποιήσει πως, δεν είχα αγαπήσει ποτέ κανέναν και τίποτα όσο αγαπούσα εκείνο το μικροσκοπικό νεογέννητο αγοράκι. Το ότι έγινα μητέρα ήταν ειλικρινά το πιο περίεργο πράγμα. Δεν είχα ιδέα πόσο πολύ μπορούσες να αγαπήσεις έναν άλλο άνθρωπο μέχρι που γέννησα το πρώτο μου παιδί. Ήξερα εκείνη τη στιγμή πως δε θα μπορούσα να κάνω περισσότερα παιδιά, θα μου ήταν αδύνατο να αγαπήσω ένα άλλο παιδί το ίδιο δυνατά.
«Οι υπέροχοι τέσσερις»
Είναι περιττό να πω ότι είχα λάθος, γιατί απέκτησα τον δεύτερο γιο μου και για άλλη μια φορά, η καρδιά μου μεγάλωσε. Και με τα δίδυμα μου, ξανά. Ήταν θαυματουργό. Αυτό που νόμιζα ότι ήταν κυριολεκτικά αδύνατο, συνέβη ξανά και ξανά. Η απόκτηση τεσσάρων παιδιών με έχει αλλάξει πολύ ως άνθρωπο, και είμαι πέρα για πέρα ευγνώμων για αυτό.
Ξέρω ότι ακόμα και όταν η καρδιά σου είναι ραγισμένη, είσαι ακόμα ικανή να νιώσεις και να δώσεις τεράστια ποσότητα αγάπης. Ξέρω ότι τα μικρά πράγματα έχουν πραγματικά τη μεγαλύτερη σημασία, όσο διστακτική κι αν ήμουν στην αρχή να το πιστέψω. Ξέρω ότι τα πράγματα δεν θα εξελίσσονται πάντα όπως τα σχεδίασα, αλλά το καλύτερο είναι να αντιμετωπίζεις τα πράγματα όπως έρχονται και να μαθαίνεις από αυτά. Και ξέρω ότι η ζωή είναι τόσο εύθραυστη και περνάει γρήγορα, γι’ αυτό απολαύστε την!
Σάρα Ζέλνερ, περήφανη μητέρα τεσσάρων αγοριών.